Valle de la Luna & El Tatio geisers

Hola!

de afgelopen 24 uur stonden in het teken van zand: zand in ons haar, zand in onze oren, zand in onze ogen, ofwel overal zand! Het begon gistermiddag met waaien en dat hebben we us geweten!

´s avonds richting Valle de la Luna om een spectaculaire zondsondergang mee te maken. We hadden een supertoffe gids, Danelli, die ons van alles geografie en de omgeving heeft verteld (wist je bijvoorbeeld dat Valle de la Muerte eigenlijk Valle de Matres (mijn beste frans), Marsvallei, heette maar zo door een franse priester werd uitgesproken dat het hier verbasterd is naar Vallei des Doods?)

Tijdens een hike door de Salt Canon en zandduinen richting de maanvallei. Daar aangekomen lag de Great Dune die uitkijkt over de Andes en de maanvallei. Aangzien het hard waaide kregen we kilo´s zand over ons heen geblazen: een straalkabine is er niks bij!

Maar vanaf de top hebben we de prachtige zondsondergang gezien. Dit leverde een prachtig uniek kleurspel op over de toppen van de vulkanen van de Andes.

´s Avonds nog even gegeten met een excursie maatje in een gezellig restaurant met haardvuur.

Vanmorgen moesten we om 4 uur klaar staan voor een excursie naar de El Tatio geisers, dat viel niet mee!

Eenmaal in het busje begon de achtbaanrit over gravel, zoeits hebben we nog nooit meegemaakt! 3 uur lang met je hoofd tegen het dak is niet goed voor de maag. En dan denk je dat ze in Turkije lomp rijden: vergeet dat maar!

Aangekomen op 4350 meter ... puf ... puf ... was het de rit dubbel en dwars waard! Ik denk dat jullie gewoon de foto´s en filmpjes meoten kijken want woorden schieten tekort! We hebben daar zelfs gezwommen in een spa verwarmd door een geiser.

Onze rit vervolgde naar de toppen van de Andres met uitschiters naar 4750 meter waar we een boel wilde dieren, en zelfs een condor, hebben gezien (zie foto´s) en een aantal inca dorpen.

Tientallen km´s verder hebben we de Atacama woestijn doorkruist. Hier wil je dus echt niet alleen achterblijven. Er is werkelijk waar helemaal niets voor honderden kilometers. We zijn verderop ook over vallen door een zandstorm bij een lagune en zijn dus volledig gezandstraald.

In een inca dorp vlakbij Calama hebben we gegeten om terug te gaan naar San Pedro. Daar hebben we onze reisgezellen bedankt (Canadezen, Amerikanen en Portugezen) en zijn naar onze hotel gegaan.

Al met al een super intensieve 24 uur waarin we onbeschrijfelijk mooie natuur hebben gezien. Af en toe lijkt het allemaal onwerkelijk en moeten we even stilstaan bij wat we meemaken.

En we hebben nog een heleboel moois voor de boeg! 

Groetjes,

Rutger en Cathelijne 

p.s. morgen gaan we naar een nieuwe plaats en weten dus niet wanneer we hier weer een berichtje kunnen zetten. We gaan de binnenlanden in en weten niet of er internet is!