Torres del Paine - dag 2,3,4

Na een erg koude nacht in ons tentje op een te dun matje stonden we op met een kop thee en koffie. De eerste meters waren gelijk bergop en dat was flink afzien ... pfff .. wat een spierpijn! Na een uurtje of twee a drie kwamen maakte we onze eerste stop ´campo Itailiano´ echt in de wildernis van ´torres del paine´. Het park is namelijk een Unesco biosphere, de natuur wordt hier echt "helemaal" met rust gelaten: geen auto´s, geen bootjes op de grote meren of electriciteitsmasten (de beperkte wandelpaden daargelaten dan) er is dan ook ¨totale¨rust. Voor ons een unieke ervaring!

Na een broodje en wat bergwater ging onze tocht verder naar refugio ´los cuernos´ onze eindbestemming van vandaag op nog ca 3 uur lopen. De weg liep rechts langs een groot gletsjermeer wat ontzettend mooi groen was. Links van ons lagen de ´torres´hoog boven alles uit, daar viel zo nu en dan een grote lawine naar beneden (vet!). Eenmaal aangekomen hebben we onze kleren gewassen in de rivier en zijn we doodmoe na het avond eten gaan slapen.

´s Ochtends werden we gewekt door een ´masive´ lawine, gelukkig hoog boven ons maar met een geweldig kabaal. Even de spieren losgooien en snel weer verder naar refugio ´Chileno´hoog in een vallei oostenlijk van ons. Deze tocht was 5 a 6 uur door mooi groen woud en een vallei met veel watervallen. Daaraangekomen kwamen we, tot onze verassing, onze Spaanse vrienden tegen van het  paardrijden in het meren gebied. Super gezellig, wat is Chili toch klein! We zijn met hen nog verder omhoog geklommen om de ´torres´ van dichtbij te zien maar het zicht was door mist te slecht, helaas!

De ochtend was eruggggg koud .. we (nou ja ik, Rutger) heb geen oog dicht gedaan, alles doet pijn en ben dan ook uitgeput. Het lopen van deze fameuze hikers trail is dan ook, achteraf gezien, geen eitje. We hebben ons dan ook vaak afgevraagd ´wie oo wie´ dit besloten had op te nemen in onze reis .. (met een lach uiteraard!) Na 15 km bergaf en redelijk vlak kwamen we aan bij de eerste weg waar na 3 uur een bus ons kwam ophalen voor een lange rit naar Puerto Natales, maar het maakte ons niet meer zo uit we zaten namelijk WARM en DROOG en keken uit naar onze welverdiende warme douche en zacht bedje!! HEERLIJK dat afzien (ACHTERAF).

Hasta Luego peoples, uit het uiterste zuiden van de wereld.

Rutger en Cathelijne